Sonunda değilim biliyorum.Yaşıma rağmen yarısından daha ilerideyim.92 doğumlu genç kızlar var etrafımda.Burdan bakınca şaka gibi 92 yılında ha ha haaaah dediğim.Ama varlar hiçte küçük değiller. Onlar bile birer yetişkinken ben nasıl genç olabilirim??
Evlenip hayatına yalnız devam eden bir anne.Evlendim,çocuğum oldu, boşandım.Yıllarımı verdim 20'li yaşlarımdan 30'lu yaşlarıma geçtim.Hatta 5 yaşına yaklaşan istersemde seneye ilkokula bile başlatabileceğim bir oğlum var benim.Yıllar ne çabuk geçti de ben anne oldum???
Hangi zamanda kaldı duşumu alıp,makyajımı yapıp gezmeye gittiğim sorumluluklarımın olmadığı sadece kapıyı çekip çıktığım günler.Bütün gece deliksiz uyuyup sabah istediğim saatte kalktığım,sadece keyif için çalıştığım o toz pembe hayat??
Neden artık eskisi gibi komik gelmiyor hayat.Ne kadar gülsem de içimde hep bir burukluk taşıyorum. Kaygılarım, korkularım tereddütlerim neden beni içermiyor.
Anne olmak kendini bu kadar unutmak mı?? Neye kime ne için hayatımı adıyorum hemde hiç beklentilerim olmadan.
O büyüyor ben yaşlanıyorum......
Hayat doluydum beni hiç birşey ağlatamazdı.Şimdi de ağlamıyorum hatta ağlayamıyorum.O zaman güçlü kılan şey neden şimdi beni hasta ediyor???
Bırakıp gitmekle, kalıp savaşmak hep kafamda iken seçim yapamamak. Normal bir insan gibi depresyona bile girmeye hakkım yokmu benim??Günlerce kutu kutu hap alıp yanıma sürekli uyumak uyanınca bir tane daha atıp tekrar tekrar uyumak istiyorum.
Olmuyor ve bunlar olmazken benim hayatımdan 1gün daha gidiyor. Sahibinin hatrında,o öyle, bu böyle, hadi neyselerden, çamura bulaşmaktansa çalıyı dolaşmalardan....
İşte bunlar benim hergün hayatımdan 1 gün yedi.
Daha çok yoruyor insanlar beni daha çabuk sıkılıyorum.Sahte ve ikiyüzlü insanlar var ayırtedemiyorum.Yardımcı olmaya çalışıyorsun insanlara dinliyorsun yakınmalarını sonra bir bakmışsın hiç o söylememiş.Tavsiyede bulunuyorsun içinde büyütüp alakasız konuda önüne sürüyor hazmedemediğini anlıyorsun gülüyorum....
Kırmamak adına susmak,sustukça da o son noktaya varmak.Sonra bir bakmışsın karşı taraf senden daha şikayetçi sen kötü olmuşsun.Halbuki ben kalp kırmadan mesafa sokarım araya.Yinede yaranamam kimseye illaki herşeyi söylemek gerekir .
....................................................................
Hayallerim var benim. Yapmak için kendime güvenemediğim cesaret edemediğim.Sevdiğim ve sevildiğim bir ailem var benim her zaman yanımda olduğunu bildiğim.Dikili bir ağacım var benim hayırlı bir şekilde yetiştirdiğim ya da yetiştireceğim.Çok iyi bir dostum var parasını ödediğim sürece içebileceğim. Sevdiğim arkadaşlarım,bir kedim ve bir semenderim.....
Birde şu koca hayatım boyunca yediğim kazıklarım var....

Ne güzel anlatmışsın yine ... Depresyon bile lüks bana hep ayakta durmak zorundayım,iş bulmak zorundayım zorunda zorunda ... İçimde bir ben var sanki ellerini sıkmış guardını almış, yumrukları bir gevşetsem sanki yere yığılacağım gibi hissediyorum bazen benim de 3 yaşında çok akıllı mantıklı olgun bir oğlum var. O benim hayattaki en büyük kazancım. Sevgiler
YanıtlaSil