Önlükle ilgili birşeyler yazmam gerek galiba ama ben oğlumdan bahsedeceğim. Aslında gayet dediği dedik, inattan daha inat bir anneyim.Hiç bakmam gözünün yaşına desem deeee bu nasıl aşktır hemde nasıl bir aşkkk???
Düşüncelerimle bile öyle aşk yaşıyorum ki tarif edemem.Resmini çekiyorum yanımda olmasına rağmen resminden seviyorum. Bazen paronayak bazen obsesif bazen de mutsuz.Kadının oğlu olduğu zaman hayatının aşkını bulurmuş bu kadar mı doğru olur. Yerine koyabileceğim başka bir erkeğin olmaması yalnız başına hayatını idame ettiren anne için iyimi kötümü bilemedim.
Kadın olarak doğamızda var karşı cinse hayatımızı adamak bu oğlumuz olsa bile. Son zamanlar da çoğu insan uyarıyor
-sakın hayatını oğluna adama.Nasıl olur ben onunla ne fırtınalar yaşadım ne savaşlar kazandım gün gelirde bana nasıl yüz çevirebilir.Annelikten yani anne olup yaptığım fedakarlıklardan beklentim yok. Çok seviyorum ben oğlumu bakıp büyüttüm diye köle olacak değil bana böyle düşünüyorum.Fakat diğer yanım büyüdüğün de nasıl olacak.Kendi dünyasına dalıp beni içeri almayacak mı demekten kendimi alamıyorum.
Çoğu zaman düşünmüyorum düşünmek istemiyorum.Şu anı yaşabildiğimi yaşıyorum.Zaman geçtikçe alışıyorum düşünmediğim şeylere şimdilik böyle güzeliz ben dikiyorum o minik mankenim. Giydiriyorum bana poz veriyor.Bakıyor o kocaman gözleriyle bana ve geleceğimize...
Önlük: anne-baba ve çocuk için istenildiği şekilde dikilir :))


Allah gülen yüzünü soldurmasın yakışıklı
YanıtlaSil