Ne olursa olsun candır bi parçadır.Kalbimi burkmuştur bilerek yapmamıştır ama hep sorgulamışımdır bu konuyu neden diye.Küçüktüm ayrı düştüğümüzde o benden de küçüktü o zaman anlayamamıştım.Zaman geçip büyüdükçe ,ben evlendikten sonra ya da anne olduktan sonra içimdeki tüm anaçlığın dışavurumundan nasibini alanlardandır.Aradaki mesafeleri kapamak istemişimdir aramaya sormaya başladım ama bizim hatun üniversiteli aklı beş karış havada benim gibi evli çocuklu kadını ne etsin :))
Yeri geldi o aradı yeri geldi ben aradım ya da hiç kimse aramadı.Aradan yıllar geçti bizim kız mezun oldu çalışır oldu.O zaman da çalışıyorum yoğunum oldu.Birgün bir paylaşım sitesinde istemeye geldiklerini gördüm :(
İyiki arkadaşız yoksa onuda göremiyecektik,sonrada nişan oldu.Yanında olamadığım için kalbim buruktur.Annanemdeki bayram ziyaretimiz sırasında sevdiği adamı takmış koluna geldi.Mutluydu önemli olanda onun mutlu olmasıydı.Peki benim duygularım ben neden üzgünüm neden buruğum benim kuzenim bu kadar mutlu aşık .....
Çünkü yanında değilim olamadım paylaşamadık.Akabinde evlendi kuzum.Ben ona baktıkça ağlamak istedim ağlamak istedim ağlamak istedim:((
Onun o mutlu gününde ben ona tavır yaptım nikahına gitmek istemedim (iyiki gitmişim) kalbim daha da parçalanıcak diye ama annem bana ben teyzeme teyzem anneme destek atladık gittik.Hani filmlerde olur ya etraf flu olur bi o parlar işte o öyleydi benim gözümde gelin arabasından inerken.Baktı iyiki geldiniz gibi sarıldım öptüm ağlamamak için kendimi tutarak.Bakmaya kıyamadım olmuş peri kızı..
Neyse aramızdaki uçurumlar zamanla kapanıcak...
Veee bugün kuzenimle buluştuk.Benim peri kızım şimdi 4,5 aylık anne adayı.Yuppiiii
Kızımız olacak hayırlısıyla.Çok güzel olmuş sarıldık birbirimize birşey hissettim aa şaka gibi tekmeliyor bizim hanım efendi, teyzesinin gülüüüü.Adı bile hazır kızımızın.Ama söylememmm
Beraber oturduk konuştuk sevdiği adamdan, hamileliğinden, annesinden,annemden ve dayımdan.Hala gülüyorum.Bizim bir dayımız var,var ki evlere şenlik.Ağlanıcak bi olayı onunla bağdaştırıp kahkaha krizine girebilirsin..Konuştuk konuştuk konuştuk.Zaman yetmedi birlikte çalıştığı firmaya gittik.Kaderde elinden kahve içmekte varmış.Ellerine sağlık kuzicim.Bizim kuzinin çalıştığı firma metro yapıyor.Ben gittim gördüm çok güvenilir gönül rahatlığıyla binebilirsiniz.Oturduk ofisinde güldük yine çok güldük.Yan masada çalışan arkadaşı kulağı bizde bıyık altından oda güldü.
Artık gitme vakti geldi Karaköy-Kadıköy vapuruna attım kendimi yüzümde bir gülmeyle.İlk defa ondan ayrılırken buruk değildim.Mutlydum :)
Şunu anladım ki mesafeler tavır yapmadan,affederek ve sevdiğini söyleyerek aşılıyor.
Seviyorum hem de çok iyiki var hayatımda iyiki benim kuzenim :))
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil