Anne olarak hatta boşanmış ve çocuğunu yalnız büyüten bir anne olarak çocuğumu hiçbir zaman içinde kötülük olarak yetiştirmemeye çalıştım. Doldurmadım, kıskırtmadım, hırslarımın kurbanı etmedim hayır etmedim de ne mi oldu??
Karşımda nankör, kadir kıymet bilmez kendi hırslarının kurbanı olmuş çocuğunun menfaatlerini değilde ayrılığı sindirememiş bencil olarak yetiştirilmiş adı da " baba " buldum.
İşleri yokuşa sürmek varken çocuğumu hırpalamamak her ne kadar ayrıda olsak birlikte oturup konuşabilen, gülebilen ve birlikte vakit geçirebilen bir anne ve babası olsun istedim.
Tabii herşey benim istememle olmuyor :(
Ben ne kadar iyi de olsam karşı taraf ben kötüyüm sende kötü ol diyor. Ayağına kadar götürdüğüm çocuğumu sen ne yaptın ki sende annenden ayrı kal ahlarıyla karşı karşıya kalıyorum :(
Ben ne mi yapıcam?? Babasıdır alsın deyip sineye çekeceğim torununa bir iğne bile almayıp tam 4,5 yıldır görmek dahi istemeyen adı dede ve babanne olan insanlıktan yoksun bencil ve menfaatçi insanların yanına giderken.
Araya polis sokmayacağım, mahkemelerde çocuğumu savurmayacağım her zaman ki gibi içime atarak güçlü olacağım içimde kopan fırtınalarıma rağmen dik duracağım :(
Kendime plan yapacağım oğlumun olmadığı bir evde kalmak istemeyip kendimi sokaklara atacağım içim kan ağlarken ben yine güleceğim.
Zaten acımasız değilmiydi hayat??
